مدافع حریم ال الله،فدایی حضرت زینب،عبدالصالح زارع
.
تنها یہ آرزو تو دنیا داشت و.
واسہ رسیدن بهش خیلے تلاش میڪرد.
قبل عقد
بهم گفت：
"حاجتے دارم ڪہ لحظہ جارے شدن خطبه…
برام از خدا بخواہ."
روز عقد.
با فاصلہ از هم نشستیم.
اون لحظہ تموم دغدغه م این بود.
ڪہ با این فاصلہ.
چطور بهش بگم ڪہ چہ دعایے باس براش بڪنم؟!
حتمـاً اونم نمیتونست با صداے بلند خواسته شو بہ گوشم برسونہ.
چیزے بہ جارے شدن خطبہ عقد.
نموندہ بود ڪہ. خواهرش اومد و.
یہ دستمال ڪاغذے تاشدہ داد دستم و گفت.
"اینو داداش فرستادہ."
دستمالو ڪہ وا ڪردم… دیدم.
روش برام خواستہ شو نوشتہ بود.
"دعا ڪن ڪہ من شهید شم."
یادمہ قرآن دستم بود. از تہ دل دعا ڪردم ڪہ خدا.
شهادتو نصیبش ڪنہ و. عاقبتش ختم بہ شهادت شہ.
اما.
واقعاً تصور نمیڪردم این خواستہ قلبے من.
بہ این سرعت بہ اجابت برسہ
.
و _ناگهان_چہ_زود_دیر_مے_شود.
.
من گفتہ بودم عاقبتش.
ڪہ بہ حساب ذهن خودم.
تا این عاقبت.!
سالهاے سال فرصت داشتم.
فڪرشم نمیڪردم ڪہ بہ این زودیا.داشتنش بہ آخر برسه
درباره این سایت